Trzeba otwarcie powiedzieć, że państwo moskiewskie pod prezydencją Putina na samym początku z wielkim sukcesem prowadziło swoją kampanię o powrót do supremacji.

Najpierw NATO prawie, że zostało rozbrojone. Pokazuje to obecna wojna na Ukrainie. Otóż pomijając wolę polityczną, państwa europejskie mają obecnie bardzo ograniczone zasoby wojskowe. Chodzi szczególnie o obronę przeciwlotniczą czy artylerię przeciwrakietową, które zwyczajnie zostały rozmontowane i zezłomowane. Te rodzaje wojsk NATO musi odbudować, ponieważ ma je w formie szczątkowej.

Doskonale wszyscy pamiętamy czasy „przyjaźni między NATO a Moskwą”. Niektórzy nawet zastanawiali się, czy przy takim „odprężeniu” jest sens, aby NATO istniało. Inni mieli lepszy odlot, bo śnili o Moskwie w NATO, kiedy Obama czuł się berlińczykiem.

Pijar Moskwy w stolicach świata pracował z dużym skutkiem do tego stopnia, że Putinowi uszedł płazem zabór Krymu. Zaraz potem rozpoczął wojnę hybrydową w Donbasie.

Wydawało się, że Moskwa znalazła się na prostej wznoszącej. Zachód był zbyt skorumpowany, aby podjąć zdecydowaną akcję a Ameryka chyba jednak zaskoczona determinacją Kremla.

Nie tak to miało być, kiedy prezydent USA czuł się berlińczykiem…

Następnie, co pamiętamy, to rozpoczęcie przez Moskwę pełnoskalowej wojny z Ukrainą, która miała zakończyć się jej inkorporacją.

Jak na razie, wojna ta nie osiąga żadnych celów politycznych zamierzonych przez Putina.

Ja od czasu do czasu przeglądając internet, zastanawiałem się, co poszło nie tak od strony Moskwy.

Mnie uderzyły dwa fakty, które zestawiam ze sobą.

Pierwszy fakt, że prawie wszystkie znaczące ośrodki analityczne stawiały na przegraną Ukrainy. Zastanawiały się tylko, ile czasu zajmie Moskwie pokonanie Kijowa. Można poszukać w internecie analizy tzw. „think tanków”, które prezentowały, dlaczego inwazja moskiewska jest skazana na powodzenie i dlaczego Ukraina jest na przegranej pozycji od samego początku.

Drugi fakt, o którym głośno się nie mówi i mało pisze, jest taki, że interwencja Moskwy w początkowej fazie przebiegała tak, jakby brała pod uwagę analizy zachodnich „think tanków”, to znaczy była nie tyle wojną, ile operacją przejęcia i w myśl zachodnich analiz nie zakładała znaczącego oporu ze strony Ukrainy.

Wszyscy się zastanawiali, jak to było możliwe, aby moskiewski wywiad wojskowy tak się pomylił, tak nie doszacował rzeczywistość społeczną i polityczną, jaka była na Ukrainie? Ja zaś się zastanawiam, jak to jest możliwe, że moskiewska machina wojenna działała tak, jakby tam w sztabie czytali tylko analizy zachodnich "think tanków"?

A może było tak, że Kreml zaufał zachodnim analizom i przejechał się po nich jak Zabłocki na mydle?

Pisarze mają więc wdzięczny temat, na gdbanie, na ile zachodnie analizy liczących się „think tanków” były podrzuceniem zgniłego jabłka Moskwie.

Mnie zaprząta jedna myśl.

Jeśli jest choć trochę prawdy, że błędne analizy zachodnich ośrodków były dywersją, to w jakim celu ją dokonano? Czego chciano uniknąć?

Chcę tutaj zaproponować inny scenariusz rozgrywek wojennych prowadzonych przez Moskwę.

Wyobraźmy sobie, że Kreml nie atakuje Ukrainy, tylko zamiast Ukrainy jako przedmiot swojej agresji wybiera Mołdawię. Mam nadzieję, że wszyscy się zgodzą, że jakkolwiek jest to operacja wymagająca, to leżąca jak najbardziej w granicach możliwości Moskwy i rokująca o wiele większe szanse na powodzenie. Byłaby tym łatwiejsza do przeprowadzenia, że można ją by było ukryć w ramach „przygotowań do inwazji na Ukrainę”.

Każdy, kto choć trochę orientuje się w geografii basenu Morza Czarnego bardzo szybko chwyta, jakie atuty daje posiadanie tego kraju. Bierze w klincz Odessę i Mikołajów, główne porty Ukrainy. Flankuje i Ukrainę i NATO (Rumunia) tworząc głęboki i szeroki przyczółek. Przy okazji inwazji na Mołdawię, bardzo realne i możliwe byłoby zagarnięcie części wybrzeża Morza Czarnego z Białogrodem na cele. Miałaby wtedy Moskwa dostęp do Mołdawii nie tylko z powietrza ale i z lądu. Moskwa uzyskuje też dodatkowo możliwość kontroli ujścia Dunaju.

W takich okolicznościach przyrody obwód królewiecki przy Mołdawii jest niczym. Dzięki przejęciu Mołdawii Moskwa stałaby się rzeczywistym hegemonem trzy czwartych Morza Czarnego. Musiałaby się liczyć tylko z Turcją, bo ta ma Bosfor i Dardanele.

Aneksję Mołdawii o wiele łatwiej przełknąłby Zachód a pozycja Moskwy w negocjacjach i mit jej niezwyciężonej armii wzrósłby niezmiernie. Mając Krym i mając kawałek Morza Czarnego z Białogrodem Moskwa miałaby pod kontrolą cały morski handel Ukrainy przy pomijalnych kosztach politycznych. Mogłaby dyktować takie warunki jakie by chciała.

Potem mogłaby spokojnie przystąpić do grillowania Ukrainy od strony Morza Azowskiego przy wątpliwościach Berlina i Paryża do kogo tak naprawdę należy terytorium Morza Azowskiego.

Dlaczego o tym stukam na klawiaturze?

Stukam na ten temat ponieważ wydaje mnie się, że na Kremlu dosyć szybko zrozumieli swój błąd. Świadczą o tym doniesienia, że co jakiś czas wzrasta napięcie w Mołdawii i w Nadniestrzu.

Ale to, co mnie osobiście napawa optymizmem, to podejście naszego rządu, który zdaje się rozumieć strategiczne znaczenie Mołdawii i nie uważa ją za jakąś zapadłą dziurę, całkowicie bez znaczenia.

Polski rząd intensywnie dba o to, aby budżet Mołdawii nie był w stanie zapaści i udziela Mołdawii kredyty. Po drugie aktywnie dba o spokój publiczny, czego wyrazem jest niedawny duży konwój lotniczy z bronią dla mołdawskich sił publicznego porządku. Zwał jak zwał, ale wszyscy rozumiemy o co chodzi.

To daje mi nadzieję, w tych trudnych i pełnych zawirowań czasach, że w rządzie naszym są ludzie, którzy patrzą szerzej i analizują ze zrozumieniem, co się wokół nich dzieje podejmując adekwatne kroki.

---

tagi: ukraina  mołdawia  moskowia 

	mniszysko
	13 czerwca 2023 16:14

21     2531    13 zaloguj sie by polubić